محمودی در این برنامه گفت :
متأسفانه امروزه خیلی از داستان ها بی تصویر هستند.به روایتی دیگر، تصویر سازی بخش مهمی از داستان به شمار می آید كه ما كم تر شاهد آن در داستان های نسل جوانمان هستیم. او در ادامه توضیح داد و گفت : متأسفانه باید بگویم مفهوم نوشتن امروزه صرفا بیان عواطف و احساسات شده است. شاید بتوان گفت علت این امر استفاده بیش ازحد از فضای مجازی است ؛ اتفاقی كه به یك معضل جدی تبدیل شده است. محمودی در ادامه افزود : دور از حقیقت نیست اگر بگویم بسیاری از داستان ها عمق كمی دارند، به همین خاطر اگر تصویر سازی نداشته باشند برای مخاطب خسته كننده می شوند. به همین خاطر داستان باید در خدمت شخصیت و هیجان باشد تا جذابیت لازم برای خواندن را داشته باشد.
تخیل، یكی از دنیاهای ازپیش بوده ذهن بشر و خیال ابزار انتقال تصاویرانسان به این دنیاهاست كه تا حدودی با نظر برخی از صاحب نظران متفاوت است. مثلاً آقای مقدادی درباره تفاوت تخیل با خیال به نقل از كوله ریج می‌گوید: «كوله ریج خیال را فرایندی تركیبی می‌داند و تخیل را فرآیندی خلاق و برخلاف تخیل كه از تجربه و ادراك حسی طرحی نو می‌آفریند، خیال تنها یك حالت حافظه است كه صورحسی را بدون رعایت بافت ومضمون اصلی تداعی یاتكرار می‌كند. پس ازقید زمان و مكان آزاد است.» او خیال را حالتی از ذهن می‌داند كه می‌تواند واحدهای معنایی را برطبق قوانینی تغییردهد، اما قادر به رشد و بسط آنها نیست. اما نیروی تخیل می‌تواند خرد را با حس و فهم متحد سازد و معنایی تازه را شكل دهد. پس قوه تخیل نیرویی است كه می‌تواند انسان را به شناخت و معرفت نزدیك كند و خلاقیت را در برداشته باشد. دكترفتوحی نیز هنرمندان بزرگ را آفریننده و خالق نگرش‌های نوین تخیلی و هنرمندان درجه دو و سه را پیرو نگرش آنها می‌داند. او نگرش را ساخت پنهانی ذهن و شخصیت هنرمند می‌داند كه محصول «ذخیره شناختی» اوست كه ریشه در دنیایی از پیش بوده دارد و تصاویر منعكس در آثار را تنها صورخیال معرفی می‌كند.