حضرت امام حسن عسكرى (ع) در سال 232 هجرى قمرى و در روز هشتم ماه ربیع الثانى در شهر مدینه به دنیا آمد، پدر آن حضرت امام بزرگوار حضرت هادى(ع)، و مادرش گرامی‌اش حدیثه بود. نام امام حسن عسكرى(ع) حسن و كنیه‌ی آن بزرگوار ابو محمّد و از القاب ایشان زكى و عسكرى است.

آنچه از صفات بزرگ و فضائل كه لازمه‌ی امامت است در آن حضرت جمع بود، یعنى: در علم، و زهد، كامل بودن در عقل و خرد، عصمت، شجاعت، كرم و بزرگوارى از همه‌ی مردم زمان خود برتر بود. حضرت امام هادى (ع) یعنى پدر بزرگوارشان امامت آن حضرت را تصریح فرمودند.

آن حضرت در میان مردم و بزرگان و حتّى افراد مخالف از احترام خاصى برخوردار بود، به حدّى كه حتى ناخواسته به آن حضرت احترام مى‌گذاشتند. امام حسن عسگری (ع) در همه‌ی صفات پسندیده‌ی انسانی و اخلاق و فضایل درحد كمال بوده است. آن امام والا مقام در عصر خویش بزرگوارترین، عابدترین، بردبارترین و محترم‌ترین افراد به شمار می‌‍رفته و دارای اندیشه‌ی بلند، زبانی گویا و پرجاذبه و برخوردار از اخلاق نیك بوده‌اند. امام یازدهم شیعیان با مردم بسیار مهربان، و نسبت به ضعیفان و افراد تهی دست بسیار بخشنده بودند. او سالار قبیله‌ی ایثار، پیشوای مستضعفانِ خاك و مسجود فرشتگان افلاك بود.

یكی از مهم‌ترین كارهای امام حسن عسكری (ع) مانند پدر و اجداد پاكشان، تربیت شاگرد و حفظ فقه تشیع و اندیشه‌ی ناب اسلام در برابر دشمنان و مخالفان بود. ایشان با اینكه در شرایط سخت سیاسی به سر می‌بردند و مدت امامتشان شش سال و مدت عمرشان 28 سال بیشتر نبود، تا آخرین حد امكان با گردآوری شاگردان پدر و اجدادشان و تربیت شاگردهای جدید و مطرح كردن بحث‌ها و مناظرات شفاهی و كتبی به تشكیل مجمع علمی عمق و وسیع پرداختند و خط فكری تشیع را از گزند حوادث و برخوردها حفظ كردند و با پاسخ به شبهه‌ها و سوالات گوناگون از حریم دانشگاه جدشان، امام جعفر صادق (ع) محافظت كردند.

امام حسن عسگری (ع) سرچشمه‌ی ایمان و جلوه‌ای از نور الهی بود. در سیمای تابناكش نور عشق و ایمان خانه داشت و در رازونیاز شبانه‌اش با پروردگار خلوص و پاكی موج می‌زد.

میلاد یازدهمین حجت خداوند، پیام آور آیینه و روشنی، حضرت امام حسن عسكرى (ع) بر دوستداران اهل بیت (ع) مبارك باد.