به گزارش گروه چندرسانه ای رادیو جوان، كلمهٔ وقف در قرآن كریم نیامده است، ولی عناوینی همچون صدقه، خیر، برّ، انفاق، احسان در قرآن آمده است، و هر یك از این عناوین بر وقف صدق می‌كند، زیرا وقف، هم صدقه است و هم برّ و نیكی است «عصرمن» امروز مصادف با روز وقف به این موضوع پرداخت.



وقف سنتی كهن و ایرانی است كه مردم ایران پس از ورود اسلام به این كشور با آن آشنا شدند. در زبان پهلوی واژه‌های اَشوداد، اَهُلوُداد و روانیگان كم و بیش چنین كاربردی دارند. وقف به معنای هدیهٔ ابدی برای خدمت عمومی یا نگه داشتن اصل چیزی و جاری بودن منفعت آن در جهت خیر و نیكی و رضای خداست. به تعریف دقیق (ماده 55 قانون مدنی) وقف عبارت است از این‌كه «عین مال حبس و منافع آن تسبیل شود.».

جمع این واژه اوقاف است و به مال و زمین وقف شده، موقوفه گفته می‌شود. وقف از جمله عقود معینی است كه در فقه اهل سنت و امامیه از اعتبار خاصی برخوردار است. در اكثر قریب به اتفاق احادیث نیز لفظ وقف به كار برده نشده است اما برای تشویق مردم به آن روایات و حدیث‌های متعددی موجود است و ثواب‌های فراوانی برای كسانی كه به انجام آن همت بگمارند وعده داده شده است.

یكی از این احادیث حدیث «صدقهٔ جاریه» است كه در جواهر آمده: در مسالك است و از تذكره نیز حكایت شده و در مهذب‌البارع و تنقیح هم آمده كه علماء فرموده‌اند: مراد از صدقه جاریه همان وقف است.[1] كلمه وقف در زبان فارسی به معنی ایستادن، توقف، حبس كردن، منحصر كردن چیزی، به كسی است.

انتهای پیام/