ممكن است او خود ما باشیم یا حتی آدم كنار دست‌مان، همسایه دیوار به دیوار یا حتی دوست قدیمی‌‌مان. بدقول‌ها معمولا آدم‌هایی بی‌اعتبارند كه به مرور زمان دیگر كسی روی حرفشان حساب نمی‌كند.همه ما آدم های بدقول زیادی را در زندگی مان دیده ایم، بعضی از ما خودمان آدم های بدقولی هستیم و بعضی هامان مجبوریم همیشه آدم های بدقول را تحمل كنیم. آدمی كه وفای به عهد در قاموس اخلاقی اش نیست، كسی كه هیچ گاه بر سر حرف و وعده اش نمی ایستد، آنی كه به قول خودش، همیشه دیگران را سر كار می گذارد و پس از بدقولی، نشانه ای از پشیمانی در چهره اش دیده نمی شود. ممكن است هر آدمی با هر طبقه اجتماعی باشد، اما او هر كه باشد اهمیت زیادی ندارد، چون مهم، خصلت آزاردهنده اش درپایبند نبودن به وعده هایش است.كسی كه بدقولی می كند، معمولا با مرور زمان، اعتبارش را در میان اطرافیان از دست می دهد و دیگر كسی برای حرف ها و قول هایش ارزشی قائل نیست. چنین فردی اگر از قضاوت دیگران نسبت به خودش ناراحت و رنجیده نشود، تصمیمی برای اصلاح رفتارش نمی گیرد و از وضعیتش نیز گلایه نمی كند، اما كسانی كه مجبورند با چنین فردی زندگی كنند و كارهای روزمره شان به نوعی با او گره خورده است، بویژه اگر خودشان پایبند به وعده هایشان باشند، آزرده می شوند.حالا اگر چنین فرد بدقولی، شریك زندگی آدمی خوش قول باشد، مشكلات چند برابر می شود، چون اساس زندگی زناشویی بر پایبندی به عهد و پیمان است. وقتی بچه دار می شوید، قضییه حادتر می شود چرا كه شما قول می دهید و زیرش می زنید. از آن طرف قانونی برای انجام كار بچه ها می گذارید اما آن كارها را انجام نمی دهند.كودك تان با دوستش دعوا كرده چون از كتاب او خوب مراقبت نكرده و... اینها ساده نیست. البته شاید در نگاه اول خیلی مهم به نظر نرسد اما وقتی وفای به عهد و خوش قولی و سرحرف خود ماندن در كودك شما نهادینه نشده باشد می تواند كم كم فاجعه ای بزرگ را رقم بزند. چه در مقام آموزش دادن وفای به عهد به دیگران باشیم و یا در مقام عمل كردن به پیمان و عهد... امروز شاید فرصت خوبی برای ارزیابی این موضوع باشد كه ما متعهد به قول و قرارهایمان هستیم یا خیر؟