با اینكه افتادگی مثانه در زنانی كه تجربه‌ی زایمان داشته‌اند، شایع‌تر است، اما ممكن است كه بر اثر عوامل ژنتیكی و سبك زندگی در خانم‌هایی كه مادر نشده‌اند نیز اتفاق بیفتد. همچون سایر بیماری‌ها، پیشگیری از افتادگی مثانه بسیار راحت‌تر از درمان افتادگی مثانه است. هر زنی كه متوجه‌ علائم افتادگی مثانه می‌شود، باید به پزشك مراجعه كند. افتادگی مثانه معمولا با افتادگی سایر ارگان‌های داخل لگن همراه است. بنابراین برای ارزیابی و جلوگیری از علائم و عوارض مشكل‌ساز ناشی از تضعیف بافت و عضله‌ی واژن، مراقبت‌های پزشكی به‌ موقع توصیه می‌شود. ارگان‌هایی كه دچار افتادگی شده‌اند، نمی‌توانند به‌‌خودی‌خود درمان شوند و اغلب به‌مرور زمان بدتر می‌شوند. چندین درمان برای برطرف كردن افتادگی مثانه وجود دارد.در موارد نه‌چندان واضح، ممكن است كه پزشك از سیستوگرافی با ماده‌ی حاجب (عكس رنگی VCUG) برای كمك به تشخیص بهتر استفاده كند. VCUG، مجموعه‌ای از تصاویر است كه با استفاده از اشعه‌ی X درطول دفع ادرار گرفته می‌شود. این تصاویر به پزشك كمك می‌كنند تا شكل مثانه و علت مشكل ادراری را مشخص كند. همچنین ممكن است كه پزشك برای رد كردن سایر علل احتمالی ناراحتی یا مشكل ادراری، سایر قسمت‌های شكم را معاینه یا از آنها عكس‌برداری كند.
پس از تشخیص، پزشك ممكن است عصب‌ها، عضلات و شدت جریان ادرار را تست كند تا بتواند تصمیم بگیرد كه چه نوع درمانی برای فرد مناسب است.