بیماری دیابت در بعضی از بیماران به سرعت پیشرفت می‌كند، در حالی كه دیدشان خوب است و فرد احساس می‌كند كه دیابت بر چشمش تاثیر نكرده است.
دیابت روی چشم به طور مستقیم اثر می‌گذارد و چون بینایی شخص كم می‌شود، ما بیشتر به آن توجه می‌كنیم. ولی اگر از كبد، كلیه و مغز همین بیماران نمونه‌برداری كرده و زیر میكروسكوپ نگاه كنیم، می‌بینیم این عوارض در این قسمت‌ها هم دیده می شود. به همین دلیل است كه خیلی از بیماران مبتلا به دیابت پس از مدتی كه بیماری چشم گرفتند تا حدودی كلیه‌هایشان هم از كار می‌افتد.از قسمت‌های داخلی چشم یعنی از شبكیه كه مهم‌ترین و شایع‌ترین قسمتی است كه دیابت بر آن تاثیر می‌گذارد. شبكیه جایی است كه تصویرهایی كه ما مشاهده می‌كنیم روی آن تشكیل می‌شود. بیماری دیابت در درجه اول عروق شبكیه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و سبب می‌شود از رگ‌های نازك شده شبكیه، سرم و خون نشت كند. نشت عروقی سبب می‌شود كه سرم و مواد داخل رگ به شبكیه نفوذ كرده و در فضای بین سلول‌ها انباشته شود. بیماری كه دچار عوارض چشمی شده ممكن است هیچ علامتی نداشته باشد. اما در كل این عوارض عبارت‌اند از خون‌ریزی‌های كوچك نقطه‌ای و نشت از عروق كه ممكن است وجود داشته باشد و در مركز بینایی رخ داده باشد ولی از نظر بیمار قابل فهم و درك نباشد. بیمارانی كه در سنین جوانی دچار دیابت می‌شوند و انسولین تزریق می‌كنند (دیابت نوع یك) معمولا وقتی بیماری‌شان تشخیص داده می‌شود كه به عوارض چشمی مبتلا شده‌اند، به علت این كه دیابت این افراد دیر تشخیص داده می‌شود.
