ایمپلنتها پایه هایی از جنس تیتانیوم خالص هستن كه درون استخوان فك گذاشته می شن و به عنوان ریشه دندان جهت نگهداری روكش هایی كه جایگزین تاج دندان میشن مورد استفاده قرار میگیرن.
این ریشه های مصنوعی بعد از اینكه در استخوان محكم شدن، دندانهای جدید روی این ریشه ها نصب میشه و این دندانها كاملا” از هر نظر شبیه به دندانهای طبیعی هستن. این روكش ها بطور ثابت توسط چسب های دندانپزشكی به ایمپلنت چسبانده میشن. همچنین در مواردی كه برای دندانهای مصنوعی فرد گیركافی در دهان نداشته باشه، میشه از ایمپلنت های باریك یا به عنوان محل گیر مناسبی جهت ثابت نگداشتن دندان مصنوعی استفاده كرد.
شكست ایمپلنت در حد 2 تا 8 درصد گزارش شده كه ایجاد واكنش های حساسیتی در ابتدای درمان،جراحی نامناسب و طرح ریزی غلط درمان از عمده ترین دلایل اونه. عوارض قرار دادن ایمپلنت شامل عوارض ناشی از تزریق های دندانپزشكی،درد،صدمه رسیدن به اعصاب دندانی ،شكستگی و كوفتگی استخوان و بلعیدن اجزاء است كه درصد شیوع اون بسیار كم است.
