سهراب سپهری در 15 مهرماه 1307 در كاشان به دنیا آمد. وی در سال 1330 نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام "مرگ رنگ" منتشر كرد.
سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاكستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی كرد و هنر «حكاكی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر كهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای كهن چینی و ژاپنی انجام داد.
وی در ابتدا به سبك نیمایی شعر می‌سرود ولی بعدها رویه خودش را باز شناخت. در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموخته‌هایی كه از فلسفه ذن فرا گرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت كه «حجم سبز» شیوه تكامل یافته سبكش محسوب می‌شود. وی عادت داشت كه دور از جامعه آثار هنری اش را خلق كند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و كویرهای كاشان را انتخاب كرده بود.
سهراب سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت كرده بود و وی ناكام از درمان به تهران بازگشت. او سرانجام در غروب 1 اردیبهشت سال 1359 در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. صحن امامزاده سلطان‌علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف كاشان میزبان ابدی سهراب گردید.